فرض تداوم فعالیت در حسابداری چیست

فرض تداوم فعالیت در واحد تجاری

یکی از موضوعات اصلی که در حسابداری با ماهیت واحد تجاری و شکل‌گیری آن ارتباط مستقیمی دارد، فرض تداوم فعالیت می ‌باشد.

فرض بر این است که آن واحد تجاری برای یک فعالیت مستمر که در یک دوره زمانی به صورت نامحدود تشکیل شده است. تاکید بعدی فرض تداوم فعالیت در حسابداری نیز بیشتر بر عادی بودن شرایط استوار خواهد بود.

به این ترتیب می توان نتیجه گرفت که با پذیرش شرایط معمولی و در همه اندازه گیری ها، آرایش یک واحد تجاری مختص زمان خاصی نیست و بقای آن قطعی است.

از منظر دیگر، متخصصان می ‌پذیرند که واحد صنفی تا زمان انجام تعهدات فعلی خود به اقدام خود ادامه می‌ دهد. به طور معمول از آنجایی که موضوع ادامه حرکت واحد صنفی منوط به انجام تعهدات واحد صنفی است. اما در ادامه این فرضیه گفته می ‌شود که موضوع تعهدات دارای دوره ‌های زمانی متنوع و جایگزینی است. به عبارت دیگر، برای نتیجه‌گیری یک تعهد، باید یک تعهد استفاده نشده باشد. به عبارت دیگر، واحد تجاری از لحظه تنظیم خود با یک چرخه عادی، مدون و کارآمد در رابطه با ایجاد تعهد و خاتمه تعهد از طریق ایجاد تعهد دیگری مواجه می شود. شاید بهترین توضیح برای آن این مسئله باشد «زنجیره تعهدات در واحد تجاری».

اصول و مفروضات

 شما به عنوان یک حسابدار باید کاملاً به اصول و مفروضات حسابداری تسلط داشته باشید تا بتوانید یک حسابدار موفق باشید. پس به سادگی از این مسئله عبور نکنید. برای هماهنگی و یکنواختی در هر حرفه‌ای اصول و مقرراتی تعیین شده است. نظارت اصول و مقررات اصول و مفروضات حسابداری نیز بر عهده یک نهاد قانونی می ‌باشد.

استاندارد ها و تدابیر پذیرفته شده در حسابداری مجموعه ای از فرضیات و راهکار هایی است که از سوی استادان این صنعت یا وابستگی های ماهر برای انجام عملیات حسابداری، نگهداری دفاتر، اعلام و تصمیم گیری در مورد انجام فعالیت های مالی مرتبط با آموزش و پس از صحبت و گفتگو پیشنهاد می شود. تحقیق و بررسی و تأیید اصلی در هیئت تدوین استاندارد های حسابداری مالی صورت می گیرد و مؤثر و لازم الاجرا می شود.

مهمترین هدف از تدوین استاندارد های حسابداری، تشکیل چارچوبی یکسان است. از طریق آن، استراتژی های حسابداری و گزارش های مالی در واحد های مالی متعدد، ارزشمند، قابل درک و قابل مقایسه  خواهند بود. در برخی موارد، به جای استاندارد های حسابداری تایید شده، از اصطلاحات دیگری مانند دستورالعمل های حسابداری، استاندارد های حسابداری، اصول متداول حسابداری و اصول مورد قبول حسابداری  به طور مکرر استفاده می شود.

باید توجه کنید که استاندارد های پذیرفته شده حسابداری تعهدات و قوانین و روش هایی هستند که مردم در طول زمان و در واکنش به خواسته های جوامع بشری برای داده های مربوط به مالی ساخته اند و مانند علوم رایج دیگر از سلامت پایداری برخوردار نیستند. تغییر در قوانین و دستورالعمل های ملی، نیازهای جدید مشتریان داده های حسابداری، تجربیات استفاده نشده حسابداران و غیره از جمله مواردی است که هر لحظه در این استانداردها مورد بررسی مجدد قرار می گیرند.

معرفی مفروضات حسابداری

• فرض واحد اندازه گیری
• فرض تفکیک شخصیت
• فرض تداوم فعالیت
• فرض دوره مالی

در ادامه به شرح هر کدام از مفروضات خواهیم پرداخت. البته موضوع مورد بحث ما در خصوص فرض تداوم فعالیت در حسابداری است؛ اما نیاز است در مورد دیگر فرضیات اصول حسابداری نیز اشاره کنیم.

فرض واحد اندازه گیری

برای اندازه گیری هر ویژگی یا کیفیت، در وهله اول به یک مقیاس اندازه گیری نیاز است. به عنوان مثال، واحد اندازه گیری طول: متر، وزن: کیلوگرم، انسان: شخص، زلزله: ریشتر و غیره. در حسابداری ((پول)) واحد اندازه گیری مبادلات فرض می شود. به عنوان مثال: اگر یک واحد تجاری چندین خودرو بخرد، قیمت این خودروها در دفاتر ثبت می شود و این بدان معناست که این مبادله با پول سنجیده شده است.

علاوه بر این، پول نقد می تواند یک واحد مشترک برای درجه بندی مبادلات مالی و برنامه ریزی مبادلات مربوط به پول باشد. تمام معاملاتی که توسط حسابداران در دفاتر یا توضیحات مربوط به پول منعکس می شود، با حجم یا مقدار صحبت نمی کند، بلکه هزینه آن می باشد. به طور کلی، هر نوع وقوعی که با نقدینگی سنجیده نمی شود و چشم انداز بودجه ای ندارد، در دفاتر و صورت های مالی منعکس نمی شود. وجه نقد به عنوان یک واحد برآورد (برای معاملات مالی) ارزش ثابتی ندارد و ارزش آن در طول زمان تغییر می کند و این زمان نیست که ارزش وجه نقد را تغییر می دهد، بلکه تاثیر رویداد های مالی است که باعث چنین تغییراتی می شود.

متعاقباً، مانند سایر واحدهای برآورد، وجه نقد ثابت نیست و این موضوع به ویژه در سال های اخیر بحث‌ های متعددی را در مورد آن ایجاد کرده است. واکنش ‌هایی در مورد نمایش حسابداری مرسوم (نمایش تلفات واقعی) صورت گرفته است.

فرض تفکیک شخصیت

یکی از اصلی ترین پیش فرض های حسابداری، فرض تفکیک شخصیت است. زیرا این فرضیه بین واحد تجاری و مالکیت آن تعیین می شود. برای اهداف حسابداری و گزارش های مالی، هر موسسه به عنوان یک ماده قانونی ( شخصیت حقوقی ) مستقل پذیرفته می شود که می تواند دارایی، بدهی و هزینه و دستمزد را بدست آورد. پس تجارتی تلقی نمی شود، علیرغم اینکه در شرکت های مشترک و شرکت های انفرادی، علیرغم اینکه هویت شرکت یا مؤسسه مستقل از شخصیت مالک یا صاحبان آن است، چنین تقسیمی از طرف شرکت وجود ندارد. پس منظر قانونی است و بستانکاران می توانند مطالبات خود را از دارایی موسسه یا اموال فردی صاحبان سرمایه وصول کنند.

اصل تداوم فعالیت

در حسابداری مالی، انتظار می رود که یک واحد تجاری به مدت طولانی فعالیت خود را ادامه دهد. به عبارت دیگر انتظار می رود که واحد تجاری در آینده قابل پیش بینی، به فعالیت خود همچنان ادامه دهد.

فرض تداوم فعالیت توسط کمیته دستورالعمل های حسابداری به این صورت مشخص می شود: (پذیرفته شده است که هر واحد تجاری تداوم عمل دارد، یعنی عملیات آن در آینده قابل پیش بینی پیش می رود. به عبارت دیگر، انتظار می رود که عمدی مبتنی بر این واقعیت است که واحد بازرگانی مبادله شده یا عملکرد آن به کلی کاهش یافته و نیازی به این کار احساس نمی شود.)

بر اساس این ظن است که مثالی آوره می شود، یک ساختمان به عنوان دارایی در دفاتر ثبت شده است. از آنجایی که پذیرفته شده است که موسسه تا زمانی که هزینه این دارایی را به عنوان عوارض اخذ شده برای آن دوره ها تعیین نکرده باشد، اقدام خود را ادامه خواهد داد. بدون در نظر گرفتن این فرض، کل عوارض ساختمانی باید به عنوان عوارض سال خرید در نظر گرفته شود.

 یکی دیگر از نتایج فرض تداوم فعالیت، طبقه بندی نمودن دارایی و بدهی ها به جاری و غیرجاری (بلندمدت) است. از آنجایی که به احتمال زیاد فرض تداوم فعالیت قابل توجه نیست، صلاحیت بین جاری و بلند مدت معنایی ندارد.

به عبارت دیگر ثبت پیش پرداخت به عنوان دارایی بر اساس فرض تداوم فعالیت قابل دفاع است. از آنجایی که مبلغ پیش پرداخت  به عنوان یک دارایی در دفاتر ثبت می شود، پذیرفته شده است که واحد تجاری به اندازه کافی برای بهره مندی از مزایای طولانی مدت چنین پیش پرداختی، عمر طولانی خواهد داشت.

فرض دوره مالی

در  بخش قبل اشاره به این موضوع داشتیم، نتیجه واقعی عملکرد یک واحد تجاری می تواند همان طور که در زمان انحلال تصمیم گرفته شده است، پایان کار آن نیز باشد. از سوی دیگر، بستانکاران، اعتبار دهندگان و اشخاص ذینفع نمی توانند تا تاریخ انحلال از وقوع آن غافل باشند.

 به این ترتیب، عمر یک واحد تجاری یا بازرگانی با دوره های زمانی تفکیک می شود که به هر یک از آنها دوره حسابداری مالی گفته می شود.

 دوره مربوط به مالی ممکن است سه ماه، شش ماه یا یک سال باشد. هر دوره مربوط به مالی که دوازده ماه ادامه دارد، سال مالی نامیده می شود. باید توجه کرد که سال مربوط به مالی ممکن است با تاریخ شمسی (از ابتدای فروردین تا پایان اسفند) موافق باشد یا خیر.

البته بهتر است سال مالی به گونه ای انتخاب شود که نتیجه گیری آن با زمانی که حجم عملیات شرکت در کمترین حد خود قرار دارد، منطبق باشد.

یکی از مواردی که برای فرض دوره مالی مطرح می شود، برجسته سازی قابل مقایسه بودن تبیین های مالی است. به این ترتیب می توان عواید یک دوره مالی را با عواید دوره های گذشته یا با عواید شرکت های مشابه در آن صنعت مقایسه کرد و از این طریق ارزیابی های اساسی را انجام داد.

اصول حسابداری

در مفروضات حسابداری، برای ثبت و جزئیات مربوط به امور مالی، نیاز به قوانین واضح و خاص و روشنگری است. این اطلاعات بر اساس استانداردهای معمول اصول حسابداری صورت می گیرد. در مقایسه با مفروضات حسابداری، اصول حسابداری رسمی و قابل اجراتر هستند. نظام اساسی حسابداری بر اساس پیش فرض ها شکل می گیرد و پس از آن با استاندارد های اصول حسابداری اجرا می شود.

استاندارد های اصول حسابداری در زیر مطرح شده است:

• اصل بهای تمام شده
• اصل افشاء کامل
• اصل تحقق درآمد
• اصل تطابق

تمامی اصول نامبرده دارای تعاریف مخصوص به خود هستند که علاوه بر مفروضات، این اصول را بایستی کاملا به آن ها پایبند بود.