استاندارد شماره 22 حسابداری: صورت های مالی میان دوره ای
استاندارد شماره 22 حسابداری: صورت های مالی میان دوره ای
تهیه گزارش های مالی به دلیل نیاز به محاسبات دقیق و گاهی پیچیده همواره یکی از چالش های اصلی حسابداران بوده است. به همین دلیل، قانونگذاران با هدف کاهش طول دوره های مالی و تسهیل محاسبات، همچنین برای ارزیابی عملکرد میان دوره ای شرکت ها، صورت های مالی میان دوره ای را معرفی کرده اند. با توجه به اهمیت این موضوع، در این مقاله به بررسی صورت های مالی میان دوره ای طبق استاندارد حسابداری شماره 22 می پردازیم.
صورت های مالی میان دوره ای چیست؟
صورت های مالی میاندوره ای گزارش هایی هستند که برای ارزیابی عملکرد یک واحد اقتصادی در دوره های مالی کمتر از یک سال تنظیم می شوند. این دوره ها معمولا شامل سه ماه، شش ماه یا نه ماه هستند.
هدف اصلی این صورت ها، بهروزرسانی آخرین مجموعه صورت های مالی سالانه است. بنابراین، این گزارش ها بر فعالیت ها، رویدادها و شرایط جدید تمرکز دارند و اطلاعاتی که قبلا گزارش شده، تکرار نمی شود.
سازمان حسابرسی کشور، شرایط گزارشگری مالی میان دوره ای را در استاندارد حسابداری شماره 22 (اصلاحیه 1400) مشخص کرده است. در ادامه، به برخی از مفاهیم کلیدی مربوط به گزارشگری مالی میان دوره ای می پردازیم.
نکته : این استاندارد برای صورت های مالی دوره هایی که از ماه اول مهر 1400 آغاز می شوند، اعتبار دارد.
تفاوت بین صورت های مالی سالانه و میان دوره ای
گزارش های مالی میان دوره ای با هدف بررسی عواملی نظیر توانایی کسب سود، جریان های نقدی و وضعیت مالی و نقدینگی شرکت تهیه می شوند. این گزارش ها به سرمایه گذاران، اعتباردهندگان و سایر کاربران کمک می کنند تا با دریافت اطلاعات کاربردی، تصمیمات بهتری برای پیش بینی وضعیت اقتصادی واحد مورد نظر اتخاذ کنند.
چه کسی باید صورت های مالی میان دوره ای را تهیه کند؟
براساس استاندارد حسابداری شماره 22 (تجدید نظر شده)، هیچ الزامی برای ارائه گزارش های مالی میان دوره ای توسط واحدهای تجاری وجود ندارد. همچنین، هیچ گونه مهلتی برای ارسال این گزارش ها و تعداد دفعات انتشار آن ها مشخص نشده است. با این حال، دولت و نهادهای نظارتی، همچون بورس اوراق بهادار، معمولا از واحدهای تجاری که اوراق بدهی یا سهام آن ها به صورت عمومی معامله می شود، درخواست می کنند که این نوع از گزارش ها را منتشر کنند.
مسئولیت تهیه صورت های مالی میان دوره ای
طبق استاندارد حسابداری شماره 22، مسئولیت تهیه و ارائه گزارش های مالی میان دوره ای بر عهده هیئت مدیره یا سایر نهادهای حاکمیتی واحد تجاری است.
اجزای صورت های مالی میان دوره ای
محتوای گزارش های مالی میان دوره ای بسته به روش تهیه این گزارش ها متفاوت است. به طور کلی، مهم ترین اجزای صورت های مالی میان دوره ای عبارتند از:
- صورت های مالی
- صورت سود و زیان
- صورت سود و زیان جامع (در صورت نیاز)
- بیانیه تغییرات در حقوق مالکیت
- گزارش گردش وجوه نقد
- یادداشت های توضیحی
روش های تهیه صورت های مالی میان دوره ای
صورت های مالی میان دوره ای به سه روش تهیه می شوند:
- مجموعه کامل صورت های مالی میان دوره ای
- مجموعه صورت های مالی میان دوره ای فشرده
- گزارش های اختصاصی و تکمیلی در طول دوره
در این روش ها، می توان بسته به نیاز و جزئیات مربوط به پروژه، صورت های مالی را با دقت و سطح جزئیات مورد نظر تهیه کرد.
ارائه صورت های مالی میان دوره ای برای کدام دوره های مالی الزامی است؟
بر اساس بند 20 استاندارد حسابداری اصلاح شده شماره 22، ارائه صورت های مالی میان دوره ای برای موارد زیر الزامی است:
- صورت مالی در تاریخ پایان دوره میانی جاریو صورت مالی مقایسه ای در پایان سال مالی قبل.
- صورت سود و زیانو صورت سود و زیان جامع برای دوره میانی جاری و به صورت تجمعی برای سال مالی جاری (تا تاریخ صورت های مالی) به همراه:
- صورت سود و زیان مقایسه ای
- صورت سود و زیان جامع مقایسه ایبرای دوره قابل مقایسه در سال مالی قبل (جاری و از ابتدای سال تا تاریخ صورت های مالی).
- بیانیه تغییرات در حقوق مالکیتبه صورت تجمعی برای سال مالی جاری (تا تاریخ صورت های مالی) به همراه:
- صورت تغییرات در حقوق مالکیت مقایسه ایبرای دوره قابل مقایسه در سال مالی قبل.
- صورت جریان وجوه نقدانباشته برای سال مالی جاری (تا تاریخ صورت های مالی) به همراه:
- صورت جریان وجوه نقد مقایسه ایبرای دوره قابل مقایسه در سال مالی قبل (تا تاریخ صورت های مالی).
چه چیزی باید در صورت های مالی میان دوره ای افشا شود؟
سازمان حسابرسی، در استاندارد حسابداری شماره 22 (اصلاح شده 1400)، اقلام زیر را برای افشا در صورت های مالی میان دوره ای مشخص کرده است:
- رویدادها و معاملات مهم که درک تغییرات در وضعیت عملکرد مالی گروه را تسهیل می کنند، نظیر تحصیل یا واگذاری دارایی های ثابت مشهود و اصلاح اشتباهات دوره قبل.
- رویه ها و روش های حسابداری مورد استفاده در تهیه صورت های مالی میان دوره ای و مقایسه آن ها با رویه های موجود در آخرین صورت های مالی سالانه.
- فصلی یا چرخه ای بودن عملیات میان مدت.
- ماهیت و مقدار اقلام موثر بر دارایی ها، بدهی ها، حقوق مالکیت، سود یا زیان دوره یا جریان های نقدی که از نظر ماهیت، اندازه یا وقوع غیر عادی هستند.
- جزئیات مربوط به انتشار، خرید و بازپرداخت اوراق بدهی و حقوق صاحبان سهام.
- سود پرداختی، اعم از سهام عادی یا سایر سهام.
- اطلاعات دقیق در مورد قسمت های مختلف واحد تجاری (اگر طبق استاندارد حسابداری شماره 25 نیاز باشد).
- رویدادهای پس از دوره میانی که در صورت های مالی آن دوره منعکس نشده اند.
- تاثیر تغییرات ساختارواحد تجاری در دوره میانی بر اساس استاندارد حسابداری شماره 38.
- افشای روش های اندازه گیری ارز منصفانه براساس استانداردهای شماره 37 و 42.
- افشای منافع در سایر واحدهای تجاری (طبق استاندارد شماره 41) برای واحدهایی که به واحد تجاری سرمایه گذاری تبدیل می شوند یا شرایط آن را از دست می دهند (طبق تعریف استاندارد 39).
دیدگاهتان را بنویسید