استاندارد شماره 19 حسابداری: ترکیب تجاری
استاندارد شماره 19 حسابداری: ترکیب تجاری
ترکیب تجاری به معنای تجمیع واحدها یا فعالیت های تجاری مستقل به منظور ایجاد یک شخصیت اقتصادی واحد است. این فرآیند ناشی از دستیابی به کنترل خالص بر دارایی ها و عملیات یک واحد تجاری دیگر است.
چنانچه یک واحد تجاری اصلی، به طور مستقیم یا غیرمستقیم، مالک بیش از نیمی از سهام با حق رای یک واحد تجاری باشد، به طور کلی کنترل آن شرکت فرض می شود، مگر اینکه موارد استثنایی به طور واضح نشان داده شوند. ترکیب تجاری ممکن است به دلایل گوناگونی مانند مسائل قانونی، مالیاتی یا دلایل دیگر انجام شود و می تواند از طریق خرید مالکیت یا تملک کلی یا جزئی دارایی های خالص واحد تجاری با استفاده از صدور سهام، پرداخت نقدی یا واگذاری سایر دارایی ها محقق گردد.
این رویداد به معنای ادغام دو یا چند واحد اقتصادی مستقل در زیر یک شخصیت حسابداری مشترک است.
مزایا
- صرفهجویی در هزینه ها : از طریق افزایش مقیاس تولید و حذف هزینه های ثابت و فعالیت های تکراری.
- دسترسی سریع تر به منابع مالی.
- بهره برداری از دارایی های نامشهود.
- افزایش سهم بازار و قدرت بازار.
- ریسک کمتر: خرید یک خط تولید توسعه یافته معمولا ریسک کمتری نسبت به ایجاد آن دارد.
- استفاده از مزیت مالیاتی: شرکت های زیان ده معمولا گزینه مناسبی برای ترکیب با شرکت های سودآور به منظور بهره برداری از معافیت مالیاتی ناشی از زیان های عملیاتی هستند.
- نبرد قیمت: در رقابت برای خرید یک شرکت، مدیران ممکن است اهداف عقلانی اقتصادی را نادیده بگیرند و به اهداف احساسی و روانی روی آورند.
- برآورد بیش از حد هم افزایی : برای توجیه قیمت بالای سهام، مدیران معمولا هم افزایی مالی و عملیاتی غیر واقعی را فرض می کنند.
انواع ترکیب از نظر حقوقی
- جذب و تملک (ادغام یک طرفه): در این نوع ترکیب، یکی از شرکت های مشارکت کننده باقی مانده و سایر شرکت ها منحل می شوند.
- تلفیق و ادغام دو طرفه: در این حالت، کلیه شرکت ها پس از ترکیب منحل شده و یک شرکت جدید تشکیل می شود.
- تحصیل: در این نوع ترکیب، تمام شرکت های مشارکت کننده شخصیت حقوقی خود را حفظ می کنند. اما یکی از آن ها کنترل سایرین را به عهده دارد.
روش های حسابداری برای ترکیب تجاری
برای ثبت ترکیب واحدهای تجاری، دو روش حسابداری وجود دارد : روش خرید و روش اتحاد منافع.
- روش خرید: در این روش، مبنای جدیدی برای حسابداری ایجاد می شود و ارزش دفتری واحد تحصیل شده در نظر گرفته نمی شود.
- روش اتحاد منافع: در این روش، ارزش دفتری دارایی ها، بدهی ها و حقوق صاحبان سهام شرکت های ترکیبشونده به شرکت جدید منتقل می شود، به طوریکه گویی از ابتدا با هم ترکیب شدهاند.
در این روش، دارایی ها و بدهی های واحدها به قیمت دفتری در تاریخ ترکیب گزارش می شوند. این روش ممکن است برای کاربران صورت های مالی، مبنای مناسبی برای پیش بینی جریان های نقدی آتی فراهم نکند.
درباره حسابداری صنعتی بخوانید.
بهای تمامشده ترکیب تجاری
بهای تمامشده یک ترکیب تجاری شامل وجه نقد و معادل های آن که در تاریخ تحصیل به عنوان خرید پرداختشده و ارزش منصفانه سایر پرداخت ها است. این هزینه ها به دو دسته تقسیم می شوند:
- هزینه های مربوط به انتخاب واحد تجاری برای ترکیب: شامل کمیسیون ها، حق الزحمه های حسابداری برای حسابرسی پیش از تحصیل و هزینه های حقوقی مربوط به قرارداد تحصیل.
- هزینه های مالی تامین ترکیب: شامل حق الزحمه های قانونی و حسابداری مربوط به پذیرش در بورس و هزینه های انتشار گواهینامه های سهام.
در مواردی که ترکیب تجاری شامل چندین معامله باشد، بهای تمامشده ترکیب برابر با مجموع هزینه های کلیه معاملات است و تفکیک تاریخ تحصیل از تاریخ معاملات اهمیت دارد.
دیدگاهتان را بنویسید