کاربرگ حسابداری چیست؟
کاربرگ حسابداری چیست؟
چرخه حسابداری یک شرکت از یک معامله تجاری شروع می شود. از آن جا به دفاتر سند و روزنامه می رود که ورود آن به سیستم های حسابداری را تشکیل می دهد. سپس شرکت ها آن دفاتر را خلاصه می کنند و به دفتر کل ارسال می کنند. سپس، تراز آزمایشی را از آن دفتر ها تهیه می کنند. تراز آزمایشی پایه ای را برای تهیه صورت های مالی تشکیل می دهد.
چرخه حسابداری می تواند یک فرآیند طولانی و خسته کننده باشد. حسابداران مستعد اشتباهات در طول فرآیند هستند. با این حال، آن ها می توانند از برخی ابزار ها برای اطمینان از تکمیل فرآیند به طور دقیق استفاده کنند. یکی از این ابزار ها شامل کاربرگ حسابداری است.
کاربرگ حسابداری ابزاری است که اطلاعات حسابداری را برای کمک به تهیه صورت های مالی ثبت می کند. کاربرگ حسابداری به حسابداران اجازه می دهد تا چرخه حسابداری را به طور دقیق و کارآمد تکمیل کنند. علاوه بر این، به آن ها کمک می کند تا گزارش های مالی پایان سال، از جمله تراز آزمایشی و صورت های مالی را تهیه کنند.
کاربرگ حسابداری بخشی از چرخه حسابداری نیست. با این حال، می تواند با کمک به حسابداران در فرآیند آماده سازی، به فرآیند کمک کند. کاربرگ حسابداری به تحلیل و مدل سازی مانده حساب کمک می کند. بنابراین به آن تراز آزمایشی تمدید شده نیز می گویند. علاوه بر این، این امر همچنین کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که حسابداران ورودی های حسابداری را به طور دقیق استخراج می کنند.
آیا فرمت همه کاربرگ های حسابداری یکسان است؟
فرمت کاربرگ حسابداری هر شرکت ممکن است متفاوت باشد. علاوه بر این، هر حسابدار ممکن است ترجیح دهد این کاربرگ را بر اساس آن سازماندهی کند. با این حال، برخی از عناصر مشترک در آن وجود دارد. اساسا کاربرگ حسابداری یک صفحه گسترده است که هر مرحله از چرخه حسابداری را ردیابی می کند. بنابراین، شامل پنج مجموعه ستون است که اولین مورد، تراز آزمایشی تنظیم نشده است.
کاربرگ حسابداری چرخه حسابداری را تا صورت های مالی دنبال می کند. این مرحله آخرین ستون روی کاربرگ را نشان می دهد. اساسا مراحل اولیه در چرخه حسابداری را در کنار هم نشان می دهد. هر مرحله بدهی و اعتبار خود را دارد که مجموع آن ها در پایین محاسبه می شود. از این نظر، شبیه تراز آزمایشی است. با این حال، حاوی چندین ستون است که این موارد وجود دارد.
کاربرگ حسابداری همچنین شامل نام شرکت اصلی است. همچنین عنوان گزارش را که معمولا کاربرگ حسابداری نامیده می شود، مشخص می کند. علاوه بر این، همچنین شامل دوره ای است که اطلاعات را برای آن گزارش می کند. در درجه اول، از فرمتی مشابه تراز آزمایشی پیروی می کند. حسابداران ممکن است به دلخواه اطلاعات را به این قالب اضافه یا حذف کنند.
کاربرد کاربرگ حسابداری
صورت های مالی نشان می دهد که شرکت ها در یک دوره حسابداری معین مانند یک ماه یا یک سال چگونه عمل کرده اند. کاربرگ های حسابداری به کسب و کارها کمک می کند تا آن صورت های مالی را تهیه کنند. اگرچه کاربرگ ها الزامی نیستند، اما کاربرگ ها به شرکت ها این امکان را می دهند که مانده حساب ها و چگونگی تاثیر تعدیل ورودی ها بر دفترشان را قبل از تهیه صورت های مالی ببینند. شرکت ها معمولا کاربرگ های غیر رسمی حسابداری خود را با سرمایه گذاران یا سایر مخاطبان خارجی به اشتراک نمی گذارند.
- از قبل برنامه ریختن: کاربرگ های حسابداری به مدیران نشان می دهد که صورت های مالی تمام شده یک شرکت چگونه می تواند به نظر برسد. از کاربرگ ها نیز می توان برای تهیه صورت های مالی میان دوره ای استفاده کرد. مدیران می توانند از چنین اطلاعاتی برای تصمیم گیری استفاده کنند، مانند خرید تجهیزات یا استخدام کارکنان بر اساس عملکرد شرکت.
- بررسی محاسبات: کاربرگ های حسابداری معمولا صفحات گسترده 10 ستونی با اعتبار و بدهی برای مانده های آزمایشی، تعدیل ها، تراز های آزمایشی تعدیل شده، صورت سود و زیان و ترازنامه ها هستند. حسابداران می توانند قبل از تهیه صورت های مالی رسمی شرکت، با بررسی فرمول ها و محاسبات در صفحه گسترده، تأیید کنند که آیا ورودی های حسابداری به درستی استخراج شده اند.
- تهیه تراز آزمایشی تعدیل نشده: فهرست کردن مانده های جاری برای تمام حساب های یک شرکت، نقطه شروعی برای تهیه صورت های مالی برای حسابداران فراهم می کند. حسابداران می توانند قبل از انجام محاسبات بیشتر، مانده ها را از نظر دقت بررسی کنند. این موضوع به حسابدار این اطمینان را می دهد که آیا قبل از شروع محاسبات، چیزی به نظر نمی رسد.
- وارد کردن ورودی های آزمایشی تنظیم شده: حسابداران می توانند هر اطلاعاتی را که برای تنظیم ماندهها نیاز دارند، قبل از انجام آن بنویسند. آن ها می توانند با توضیح هر تعدیل برای یک حساب، ارزیابی کاملی از فعالیت مالی یک شرکت ارائه دهند. برای مثال ممکن است تعدیل هایی برای اقلام تعهدی، استهلاک یا تعدیل موجودی انجام شود
- وارد کردن مانده های تعدیل شده: کاربرگ های حسابداری نشان می دهد که چگونه ورودی های تعدیل شده بر حساب های مربوطه تاثیر می گذارد. بدهی ها و بستانکارها باید برابر باشند و تراز آزمایشی تنظیم شده دقیقی را فراهم کنند که اجازه می دهد ورودی های تعدیل در دفتر کل شرکت قرار گیرند. اگر دفاتر متعادل نباشند، حسابداران میتوانند ورودی ها را از نظر اشتباه یا حذفی بررسی کرده و اصلاحات لازم را انجام دهند.
- وارد کردن مانده های تعدیل شده مربوطه به صورت سود و زیان: پس از اینکه حسابدار تایید کرد که تراز های آزمایشی تعدیل شده درست است، می تواند تمام مانده حساب درآمد و هزینه را به ستون های صورت سود و زیان در یک کاربرگ حسابداری منتقل کند. سپس می توانند از این صورت درآمد به عنوان مبنایی برای صورت های مالی رسمی خود استفاده کنند.
- وارد کردن مانده های تعدیل شده مربوطه به ترازنامه ها: اگر شرکت سود کسب کرده باشد، اعتبارات بر بدهی ها بیشتر می شود و سود خالص حاصله به ترازنامه اضافه می شود. اگر بدهی ها بیشتر از اعتبار باشد، زیان خالص به ترازنامه شرکت ثبت می شود. تمام مانده حساب های دیگر که در ستون های صورت سود و زیان کارنامه حسابداری لحاظ نشده اند نیز به ستون های ترازنامه منتقل می شوند. این موارد شامل مانده حسابها مانند دارایی ها، بدهی ها و سرمایه مالک و برداشت میشود. سپس حسابداران می توانند صورت حقوق صاحبان سهام را تهیه کنند، صورت های مالی شرکت را تهیه کنند و ورودی های تعدیلی را در روزنامه نویسی و ارسال کنند.
کاربرگ حسابداری
کاربرگ حسابداری ابزاری است که اطلاعات حسابداری را ثبت می کند. این ابزار به تسهیل تهیه صورت های مالی کمک می کند. اگرچه بخشی از چرخه حسابداری نیست، اما چندین مرحله را در فرآیند پیگیری می کند. فرمت کاربرگ حسابداری مشابه تراز آزمایشی است. با این حال، شامل ستون های مختلفی برای بخش های مختلف چرخه حسابداری است.
یک کاربرگ 10 ستونی دارای بخش های زیر است:
- تراز آزمایشی اولیه
- تنظیمات
- تراز آزمایشی تعدیل شده
- صورت حساب درآمد
- ترازنامه
اهمیت کاربرگ
یک کاربرگ برای فرآیند تعدیل و تهیه صورت های مالی مهم است. نکات زیر ممکن است برای اهمیت یک کاربرگ بیان شود.
- اصلاح مانده پایانی حساب های دفتر.
- تنظیم تراز آزمایشی
- پیدا کردن خطاهای ارسال
- تهیه تقریبا صورت های مالی.
- به روز رسانی صورت های مالی
- نظارت بر صورت های مالی در یک نگاه.
- انباشت صورت های مالی در یک برگه.
اساسا، ثبت های تعدیلی تضمین می کنند که درآمد ها در دوره ای که در آن به دست می آیند ثبت می شوند و هزینه ها در دوره ای که در آن واقع شده اند شناسایی می شوند. تنظیم ورودی ها مزایای زیادی دارد.
از مزایای کاربرگ می توان به درست بودن محاسبات اشاره کرد. به دلیل آن که اقلام رویداد های مالی به درستی وارد کاربرگ می شوند، نتیجه گزارش های مالی فاقد اشتباهات محاسباتی می باشد.
انواع تعدیل در حسابداری
دو نوع اصلی پرداخت وجود دارد. اقلام تعهدی درآمدها و هزینه ها را قبل از ثبت هر فعالیتی ثبت می کنند. آن ها لیست حقوق و دستمزد بدهکار به کارگران یا مالیات بر درآمد بدهکار به دولت را پوشش می دهد.
تعویق به مالیات ها و هزینه هایی اطلاق می شود که به معامله قبلی مربوط می شود. به عنوان مثال، مشاغل معمولا برای چندین ماه در حال پیشرفت برای یک سیاست کمک هزینه پرداخت می کنند.
حسابدار این معامله را به عنوان یک دارایی گزارش می کند زیرا سازمان از مزایای محافظت چندین ماهه برخوردار خواهد شد. در پایان هر جلسه، حسابدار یک تعویق را برای انتقال بخشی از کل پوشش به هزینه ثبت می کند.
گزارش مالی
تنظیم ورودی ها به حسابدار اجازه می دهد تا تصویر دقیق تری از سرمایه گذاری های شرکت گزارش کند. مالک می تواند صورت های اقتصادی را بخواند و بداند که هر آنچه در طول دوره اتفاق افتاده گزارش می شود، حتی اگر بخش تجاری معامله بعدا اتفاق بیفتد. گزارش مالی تهیه شده بدون در نظر گرفتن ورودی های تعدیل کننده، صحت مالی کسب و کار را گمراه می کند.
بخش های مختلف کاربرگ استاندارد حسابداری
کاربرگ های استاندارد حسابداری ابزارهای حیاتی برای مدیریت و تجزیه و تحلیل داده های مالی به شمار می روند. این کاربرگ ها بسته به نوع و هدفشان دارای بخش ها و جزئیات خاصی هستند. در زیر به شرح انواع مختلف کاربرگ های حسابداری و کاربردهای آن ها پرداخته می شود.
انواع کاربرگ های حسابداری
کاربرگ حسابداری عمومی:
- کاربرد: برنامه ریزی امور حسابرسی و حسابداری.
- بخش ها: برنامه ریزی حسابرسی، پرسشنامه کنترل های داخلی، قرارداد حسابرسی، بودجه زمانی، یادداشت ها و نکته ها.
کاربرگ حسابداری نهایی:
- معروف به: کاربرگ تراز آزمایشی.
- کاربرد: نمایش مانده سال جاری و سال گذشته حساب های دفتر کل و ثبت اصلاحات پیشنهادی.
- بخش ها: مانده حساب ها، اصلاحات پیشنهادی، طبقه بندی.
کاربرگ حسابداری اصلی:
- کاربرد: ترکیب هر گروه از حساب های مشابه دفتر کل.
- بخش ها: حساب های وجوه نقد، مانده موجودی حساب های بانکی، موجودی صندوق و موجودی تنخواه گردان.
کاربرگ اصلاحات پیشنهادی:
- کاربرد: متعادل سازی طبقه بندی و اصلاح اشتباهات مالی.
- بخش ها: پیش نویس اصلاحات که در دفتر صاحب کار ثبت نمی شود.
کاربرگ حسابداری تفصیلی:
- کاربرد: نشان دادن جزئیات یک حساب دارایی یا بدهی.
- بخش ها: جزئیات و اطلاعات تفصیلی از حساب ها.
کاربرگ تجزیه و تحلیل:
- کاربرد: حسابرسی حساب های کم گردش.
- بخش ها: خلاصه تغییرات یک دوره و اطلاعات درباره اموال، تجهیزات، بدهی های بلند مدت و حقوق صاحبان سرمایه.
کاربرگ محاسباتی:
- کاربرد: مطابقت اطلاعات حساب های شرکت با مدارک حسابداری.
- بخش ها : راستی آزمایی داده های خاص مانند استهلاک دارایی ها و مالیات.
کاربرگ صورت مغایرت:
- کاربرد: بررسی مغایرت ها و تضادها در حساب ها.
- بخش ها: تطبیق مانده حساب های دریافتی با تاییدیه های مشتری و بررسی مبالغ ثبت شده.
ویژگی های کاربرگ ها
- ساختارمند بودن: کاربرگ ها باید دارای ستونی یکسان و یک شکل باشند، حتی اگر برای شرکت های مختلف استفاده شوند. این امر باعث می شود که اطلاعات به آسانی قابل مقایسه و تجزیه و تحلیل باشد.
- شناخت و تسلط حسابدار: وظیفه حسابدار این است که تمامی انواع کاربرگ ها را بشناسد و با نحوه کار با آن ها آشنا باشد. این دانش و تسلط بر انواع کاربرگ ها از اهمیت بالایی برخوردار است تا بتواند اطلاعات مالی را به درستی مدیریت کند.
نتیجه گیری
کاربرگ های حسابداری ابزارهای مهمی برای نگهداری و تجزیه و تحلیل اطلاعات مالی هستند. شناخت دقیق از انواع کاربرگ ها و ویژگی های آن ها به حسابداران کمک می کند تا کارایی و دقت فرآیندهای مالی را بهبود بخشند و از خطاهای مالی جلوگیری کنند.
دیدگاهتان را بنویسید