استاندارد شماره 32 حسابداری: کاهش ارزش دارایی ها
استاندارد شماره 32 حسابداری: کاهش ارزش دارایی ها
درخواست کاهش ارزش دارایی زمانی مطرح می شود که مبلغ بازیافتنی ناشی از فروش یا استفاده از دارایی، کمتر از مبلغ دفتری آن باشد. این استاندارد ایجاب می کند که واحد تجاری زیان کاهش ارزش را شناسایی کند و همچنین الزامات برگشت زیان و افشای آن را مشخص می کند.
این استاندارد بر روی اقلامی مانند موجودی مواد و کالا، سرمایه گذاری های جاری، دارایی های حاصل از پیمان های بلند مدت و دارایی های غیرجاری که به عنوان نگهداری شده برای فروش طبقه بندی می شوند، اعمال نمیشود. زیرا استانداردهای حسابداری خاصی برای شناسایی و اندازه گیری کاهش ارزش این گونه دارایی ها وجود دارد.
تعاریف کلیدی
- دارایی های مشترک: دارایی هایی به جز سرقفلی که در ایجاد جریان های نقدی آتی برای واحد مولد وجه نقد و سایر واحدها نقش دارند.
- زیان کاهش ارزش: تفاوت مازاد مبلغ دفتری یک دارایی با مبلغ بازیافتنی آن.
- مبلغ بازیافتنی: بیشتر از خالص ارزش فروش یا ارزش اقتصادی یک دارایی یا واحد مولد وجه نقد.
- واحد مولد وجه نقد: کوچک ترین مجموعه دارایی های قابل شناسایی که جریان های ورودی وجه نقدی ایجاد می کند و به طور عمده مستقل از سایر دارایی ها است.
شناسایی کاهش ارزش دارایی
ارزش یک دارایی یا واحد مولد وجه نقد زمانی کاهش می یابد که مبلغ دفتری از مبلغ بازیافتنی بیشتر باشد. واحد تجاری موظف است در پایان هر دوره گزارشگری، اگر نشانه ای از کاهش ارزش دارایی وجود دارد، مبلغ بازیافتنی را برآورد کند. برای این ارزیابی، حداقل موارد زیر باید مدنظر قرار گیرد:
منابع اطلاعاتی برون سازمانی:
- کاهش ارزش بازار: ارزش بازار دارایی به طور قابل ملاحظه ای بیش از آنچه در اثر گذشت زمان انتظار می رود، کاهش یافته باشد.
- تغییرات محیطی: تغییرات قابل ملاحظه با آثار نامساعد بر واحد تجاری در زمینه فناوری، بازار، اقتصادی یا قانونی.
- نرخ های سود: افزایش نرخ های سود که می تواند بر نرخ تنزیل تاثیر گذاشته و مبلغ بازیافتنی را کاهش دهد.
- مبلغ دفتری: مبلغ دفتری خالص دارایی ها بیشتر از ارزش بازار باشد.
منابع اطلاعاتی درون سازمانی:
- خسارت فیزیکی: شواهدی از نابابی یا خسارت فیزیکی دارایی وجود داشته باشد.
- تغییرات در استفاده از دارایی: تغییراتی با آثار نامساعد در میزان یا چگونگی استفاده از دارایی.
- عملکرد اقتصادی نامطلوب: شواهد گزارشگری داخلی نشان می دهد که عملکرد اقتصادی دارایی کمتر از حد انتظار است، شامل:
- جریان های نقدی مورد نیاز بیشتر از پیش بینی اولیه باشد.
- خالص جریان های نقدی یا سود عملیاتی حاصل از دارایی کمتر از پیش بینی باشد.
- مجموع مبالغ دوره جاری و آتی نشان دهنده زیان عملیاتی یا خالص جریان های نقدی خروجی باشد.
واحد تجاری باید علاوه بر نشانه های موجود، الزامات زیر را رعایت کند:
- آزمون سالانه: آزمون کاهش ارزش برای دارایی های نامشهود با عمر مفید نامعین و یا دارایی هایی که در حال حاضر قابل استفاده نیستند. این آزمون می تواند در هر زمان طی سال انجام شود، به شرط اینکه به طور سالانه در همان زمان انجام شود.
- آزمون سالانه کاهش ارزش سرقفلی: مربوط به ترکیب تجاری که به صورت جداگانه بررسی خواهد شد.
مبلغ بازیافتنی بر اساس استانداردها به عنوان خالص ارزش فروش یا ارزش اقتصادی یک دارایی (یا واحد مولد وجه نقد) تعریف می شود که هر کدام که بیشتر باشد. در مواردی که یکی از این مبالغ از مبلغ دفتری بیشتر باشد، دیگر نیازی به تعیین مبلغ دیگر نیست.
خالص ارزش فروش
- تعیین خالص ارزش فروش ممکن است برای دارایی هایی که در بازار فعال معامله نمی شوند نیز امکان پذیر باشد.
- در صورت عدم وجود مبنایی قابل اعتماد برای تخمین مبلغ حاصل از فروش دارایی، از ارزش اقتصادی به عنوان مبلغ بازیافتنی استفاده می شود.
- در نبود شواهد قوی مبنی بر اینکه ارزش اقتصادی از خالص ارزش فروش بیشتر است، مبلغ بازیافتنی برابر با خالص ارزش فروش در نظر گرفته می شود. این مقوله معمولا در مورد دارایی هایی که به منظور واگذاری نگهداری می شوند، مصداق دارد.
تعیین مبلغ بازیافتنی
مبلغ بازیافتنی به صورت جداگانه برای هر دارایی تعیین می شود مگر اینکه آن دارایی به طور مستقل جریان های نقدی ورودی تولید نکند. در این صورت، مبلغ بازیافتنی برای واحد مولد وجه نقد مربوطه تعیین می شود.
استاندارد 34000 چیست؟
اندازه گیری مبلغ بازیافتنی برای دارایی های نامشهود با عمر مفید نامعین
آزمون کاهش ارزش برای این دسته از دارایی ها ضروری است و باید میزان دفتری و بازیافتنی آن ها را مقایسه کرد، بدون توجه به وجود یا عدم وجود نشانه های کاهش ارزش. با این حال، اگر معیارهای زیر احراز شود، می توان از محاسبات قبلی مبلغ بازیافتنی استفاده کرد:
- جریان های مستقل: جریان های نقدی ناشی از استفاده مستمر از دارایی، مستقل از سایر دارایی ها نباشد و آزمون کاهش ارزش به عنوان بخشی از واحد مولد وجه نقد انجام گردد.
- مبلغ بازیافتنی قابل قبول: آخرین مبلغ بازیافتنی محاسبه شده به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از مبلغ دفتری باشد.
- احتمال غیرمحتمل: بر اساس تغییرات یا رویدادهای رخ داده پس از آخرین محاسبه، احتمال اینکه مبلغ بازیافتنی فعلی کمتر از مبلغ دفتری باشد، بعید باشد.
خالص ارزش فروش
- بهترین مدرک برای تعیین خالص ارزش فروش، قیمت مندرج در قرارداد فروش در یک معامله واقعی و در شرایط عادی است، که بعد از کسر مخارج اضافی مربوط به فروش دارایی تعدیل می شود.
- اگر قرارداد فروش وجود نداشته باشد، اما دارایی در بازار فعال معامله شود، خالص ارزش فروش برابر با قیمت بازار پس از کسر مخارج فروش است.
- در صورت عدم وجود قیمت های پیشنهادی، قیمت آخرین معامله می تواند مبنایی برای برآورد خالص ارزش فروش باشد.
- خالص ارزش فروش نشان دهنده قیمت اجباری نیست، مگر مدیریت مجبور به فروش فوری دارایی باشد.
ارزش اقتصادی
برای محاسبه ارزش اقتصادی یک دارایی، عوامل زیر باید مد نظر قرار گیرد:
- برآورد جریان های نقدی آینده: پیش بینی جریان های نقدی که از دارایی ناشی می شود.
- تغییرات پیش بینی شده: تغییرات در مقدار یا زمان بندی جریان های نقدی.
- ارزش زمانی پول: بر اساس نرخ بازده بدون ریسک جاری بازار.
- صرف ریسک: در رابطه با ابهام ذاتی دارایی.
- عوامل دیگر: مانند قابلیت نقدشوندگی دارایی، که فعالان بازار در تعدیل جریان های نقدی آتی در نظر می گیرند.
برآورد ارزش اقتصادی یک دارایی شامل مراحل مشخصی است که برای تخمین دقیق ارزش واقعی آن ضروری هستند:
مراحل برآورد ارزش اقتصادی:
- برآورد جریان های نقدی ورودی و خروجی:
- پیش بینی جریان های نقدی ناشی از کاربرد مستمر دارایی و همچنین جریان های نقدی مربوط به واگذاری نهایی آن.
- بکارگیری نرخ تنزیل مناسب:
- نرخ تنزیل باید به گونه ای انتخاب شود که نمایانگر ارزش فعلی جریان های نقدی آتی باشد.
تعدیل جریان های نقدی آتی
موارد زیر امکان تعدیل جریان های نقدی یا نرخ تنزیل را فراهم می آورد:
- به کارگیری شواهد خارجی برای پیش بینی بهتر جریان های نقدی آتی.
- استفاده از تغییرات مورد انتظار در جریان های نقدی با توجه به شرایط بازار.
مبنای برآورد جریان های نقدی آتی
برای اندازه گیری ارزش اقتصادی، واحد تجاری باید مراحل زیر را دنبال کند:
- پیش بینی منطقی و قابل دفاع:
- ارزیابی جریان های نقدی بر مبنای شواهد برون سازمانی و بهترین برآوردهای مدیریت.
- استفاده از پیش بینی های مالی معتبر:
- برآورد بر اساس آخرین بودجه ها و پیش بینی های مالی، به خصوص برای یک دوره حداکثر پنج ساله.
- برآورد برای دوره های فراتر از پیش بینی ها:
- استفاده از نرخ رشد ثابت یا نزولی برای ادامه پیش بینی جریان های نقدی آینده.
اجزای برآورد جریان های نقدی آتی
برآورد جریان های نقدی آتی باید شامل:
- جریان های نقدی ورودی: برآورد جریان های نقدی حاصل از کاربرد مستمر دارایی.
- جریان های نقدی خروجی: پیش بینی هزینه هایی که برای ایجاد جریان های نقدی ورودی لازم است (شامل هزینه های آماده سازی دارایی).
- خالص جریان های نقدی برای واگذاری: مبلغی که واحد تجاری انتظار دارد از واگذاری دارایی در پایان عمر آن بدست آورد.
عدم درج موارد خاص در برآورد
در برآورد جریان های نقدی آتی نباید شامل موارد زیر باشد:
- تجدید ساختار آتی که واحد تجاری هنوز به آن تعهد ندارد.
- بهبود یا ارتقای عملکرد دارایی.
همچنین نباید شامل:
- جریان های نقدی تامین مالی: جریان های نقدی ورودی و خروجی ناشی از فعالیت های تامین مالی.
- پرداخت یا دریافت مالیات بر درآمد: این موارد باید در محاسبات کنار گذاشته شوند.
جریان های نقدی ارزی و نرخ تنزیل
- برآورد جریان های نقدی آتی باید بر حسب ارز منشا آن انجام شود و با نرخ مناسب تنزیل محاسبه گردد.
- نرخ های تنزیل باید بر اساس ارزیابی های جاری بازار از ارزش زمانی پول و ریسک های مختص دارایی انتخاب شوند.
نرخ های تنزیل
نرخ های تنزیل باید منعکس کننده:
- ارزش زمانی پول.
- ریسک های مختص دارایی.
این نرخ ها معمولا با استفاده از نرخ ضمنی (تلویحی) معاملات جاری در بازار برای دارایی های مشابه و با میانگین موزون هزینه سرمایه واحدهای تجاری خاص محاسبه می شوند.
شناسایی و اندازه گیری کاهش ارزش دارایی
کاهش ارزش دارایی به فرآیند شناسایی و ثبت کاهش ارزش دفتری دارایی اشاره دارد، که در صورتی انجام می شود که مبلغ بازیافتنی کمتر از مبلغ دفتری باشد.
مراحل شناسایی کاهش ارزش:
- بررسی مبلغ بازیافتنی:
- اگر مبلغ بازیافتنی یک دارایی کمتر از مبلغ دفتری آن باشد، مبلغ دفتری باید کاهش یابد و زیان کاهش ارزش شناسایی می شود.
- شناسایی زیان کاهش ارزش:
- زیان کاهش ارزش باید به سرعت در سود و زیان منعکس شود، مگر در مواردی که بر اساس استاندارد دیگری (مثل استاندارد حسابداری شماره ۱۱) شرایط دیگری وجود داشته باشد.
- محاسبه استهلاک:
- پس از شناسایی زیان کاهش ارزش، استهلاک دارایی بر اساس مبلغ دفتری جدید و به طور سیستماتیک طی عمر مفید باقی مانده آن محاسبه می شود.
واحدهای مولد وجه نقد و سرقفلی
شناسایی واحد مولد وجه نقد
- در صورت وجود شواهد حاکی از کاهش ارزش دارایی، مبلغ بازیافتنی آن باید به طور مجزا برآورد شود.
- اگر برآورد مبلغ بازیافتنی برای دارایی منفرد امکان پذیر نباشد، باید مبلغ بازیافتنی واحد مولد وجه نقدی که دارایی متعلق به آن است، تعیین شود.
شرایط عدم تشخیص مبلغ بازیافتنی برای دارایی منفرد
مبلغ بازیافتنی یک دارایی منفرد قابل تعیین نیست اگر:
- شرط اول: ارزش اقتصادی دارایی بیشتر از خالص ارزش فروش آن باشد.
- شرط دوم: جریان های نقدی ورودی ناشی از دارایی، مستقل از جریان های نقدی سایر دارایی ها نباشد.
مثال
شرکت معدنی و راه آهن اختصاصی:
فرض کنید یک شرکت معدنی مالک یک راه آهن اختصاصی برای فعالیت های معدنی است. اگر این راه آهن تنها به بهایی معادل ارزش باقی مانده خود قابل فروش باشد و جریان های نقدی ورودی آن مستقل از سایر دارایی ها باشد، برآورد مبلغ بازیافتنی برای این راه آهن ممکن نیست. بنابراین، شرکت مبلغ بازیافتنی واحد مولد وجه نقد را (یعنی معدن) بررسی می کند.
تشخیص واحدهای مولد وجه نقد
در صورتی که برای محصول تولید شده توسط یک دارایی یا مجموعه ای از دارایی ها، بازار فعالی وجود داشته باشد (حتی اگر بخشی از محصولات به مصرف داخلی برسد)، آن دارایی یا مجموعه دارایی ها باید به عنوان یک واحد مولد وجه نقد در نظر گرفته شود.
برآورد جریان های نقدی
اگر جریان های نقدی ورودی تحت تاثیر قیمت گذاری انتقالی داخلی قرار گیرد، واحد تجاری باید بهترین برآورد خود از قیمت های آتی مبتنی بر معاملات حقیقی را در برآورد جریان های نقدی آتی به کار گیرد.
مبلغ بازیافتنی و دفتری واحد مولد وجه نقد
- مبلغ بازیافتنی:
- مبلغ بازیافتنی واحد مولد وجه نقد برابر است با بیشتر از خالص ارزش فروش یا ارزش اقتصادی آن.
- مبلغ دفتری:
- مبلغ دفتری باید شامل مبلغ دفتری آن گروه از دارایی ها باشد که به طور مستقیم یا منطقی به واحد مولد وجه نقد قابل انتساب است و هیچ بخشی از بدهی ها را شامل نشود، مگر اینکه لازم باشد برای تعیین دقیق مبلغ بازیافتنی در نظر گرفته شود.
سرقفلی و تخصیص آن به واحدهای مولد وجه نقد
در حسابداری، سرقفلی به مهم ترین دارایی نامشهود اشاره دارد که از ترکیب تجاری به دست می آید و باید به درستی به واحدهای مولد وجه نقد تخصیص یابد. این تخصیص به شناسایی و آزمایش کاهش ارزش سرقفلی کمک می کند و معیارهای خاصی برای این کار وجود دارد.
تخصیص سرقفلی:
- تخصیص به واحدهای مولد وجه نقد:
- سرقفلی باید به واحدهای مولد وجه نقد یا گروه های مولد وجه نقدی تخصیص یابد که از هم افزایی ناشی از ترکیب تجاری منتفع خواهند شد.
- لازم است تخصیص بدون توجه به انتساب سایر دارایی ها یا بدهی های واحد تحصیل شونده انجام گیرد.
- سطح تخصیص:
- واحد یا گروهی که سرقفلی به آن تخصیص می یابد، باید بیانگر پایین ترین سطح در واحد تجاری باشد که برای اهداف مدیریت تحت نظارت قرار می گیرد و نباید بزرگ تر از موارد تعیین شده بر اساس استاندارد حسابداری شماره ۲۵ باشد.
واگذاری عملیات و تنظیم حساب ها:
- چنانچه سرقفلی به یک واحد مولد وجه نقد تخصیص داده شده باشد و بخشی از عملیات واگذار شود:
- سرقفلی مربوط به بخش واگذار شده باید هنگام محاسبه سود یا زیان در مبلغ دفتری آن بخش لحاظ شود.
- این سرقفلی باید بر اساس ارزش های نسبی بخش واگذار شده و بخش نگهداری شده اندازه گیری شود، مگر اینکه روش بهتری وجود داشته باشد.
تغییر ساختار گزارشگری:
- در صورتی که واحد تجاری ساختار گزارشگری خود را تغییر دهد، سرقفلی باید مجددا تخصیص یابد.
- تخصیص مجدد باید بر اساس ارزش های نسبی مشابه واگذاری یک بخش از واحد مولد وجه نقد انجام شود.
آزمون کاهش ارزش واحدهای مولد وجه نقد دارای سرقفلی
شرایط آزمون کاهش ارزش:
- اگر سرقفلی به یک واحد مولد وجه نقد تخصیص نیافته باشد و نشانه هایی از احتمال کاهش ارزش وجود داشته باشد، باید از طریق مقایسه مبلغ دفتری (بدون در نظر گرفتن سرقفلی) با مبلغ بازیافتنی آن واحد، آزمون کاهش ارزش صورت گیرد.
- چنانچه سرقفلی به یک واحد مولد وجه نقد تخصیص یافته باشد، آزمون کاهش ارزش باید به طور سالانه یا هر زمان که نشانه های احتمالی کاهش ارزش وجود داشته باشد، با مقایسه مبلغ دفتری (شامل سرقفلی) با مبلغ بازیافتنی انجام شود.
زمان بندی و اجرای آزمون کاهش ارزش:
- زمان بندی آزمون:
- آزمون سالانه می تواند هر زمان در سال انجام شود، به شرطی که هر سال در همان زمان باشد.
- آزمون ممکن است برای واحدهای مختلف در زمان های متفاوتی انجام شود، اما اگر بخشی از سرقفلی طی دوره تحصیل شده باشد، باید پیش از پایان دوره مالی مورد آزمون قرار گیرد.
- محاسبات قبلی:
- می توان از آخرین محاسبات تفصیلی مبلغ بازیافتنی مربوط به دوره قبل در آزمون کاهش ارزش دوره جاری استفاده کرد، اگر همه شرایط زیر برقرار باشد:
- دارایی ها و بدهی ها از زمان آخرین محاسبه تغییر قابل توجهی نکرده باشند.
- مبلغ بازیافتنی طبق محاسبات قبلی بیشتر از مبلغ دفتری باشد.
- احتمال کاهش مبلغ بازیافتنی فعلی کمتر از مبلغ دفتری کنونی بعید به نظر برسد.
- می توان از آخرین محاسبات تفصیلی مبلغ بازیافتنی مربوط به دوره قبل در آزمون کاهش ارزش دوره جاری استفاده کرد، اگر همه شرایط زیر برقرار باشد:
دارایی های مشترک و کاهش ارزش آن ها
دارایی های مشترک به دارایی هایی اطلاق می شود که بر خلاف دارایی های مستقل، به طور مستقیم جریان های نقدی ورودی ایجاد نمی کنند و نمی توانند به طور کامل به یک واحد مولد وجه نقد اختصاص یابند. به عنوان مثال، ساختمان های مرکزی یا تجهیزات پردازش الکترونیکی که به چند واحد تجاری خدمت می کنند، نمونه هایی از این دارایی ها هستند.
ویژگی های دارایی های مشترک:
- عدم تولید جریان نقدی مستقل: این دارایی ها به خودی خود مولد وجه نقد نیستند.
- مشکل در تعیین مبلغ بازیافتنی: برای تعیین مبلغ بازیافتنی یک دارایی مشترک، باید مدیریت تصمیم به واگذاری آن بگیرد.
کاهش ارزش دارایی های مشترک
در صورتی که نشانه هایی از کاهش ارزش یک دارایی مشترک وجود داشته باشد، واحد تجاری باید مبلغ بازیافتنی را برای واحد مولد وجه نقدی که دارایی مربوط به آن است، تعیین کند و آن را با مبلغ دفتری مقایسه نماید.
چگونگی آزمون کاهش ارزش:
- شناسایی دارایی های مشترک مربوطه: واحد تجاری باید همه دارایی های مشترک را که با واحد مولد وجه نقد در ارتباط هستند، شناسایی کند.
- تخصیص منطقی:
- اگر بخشی از مبلغ دفتری دارایی مشترک به طور منطقی و یکنواخت به واحد مربوطه تخصیص یابد، باید:
- مبلغ دفتری آن واحد (شامل بخشی از دارایی های مشترک) را با مبلغ بازیافتنی مقایسه کرد.
- اگر نتوان مبلغ دفتری را به طور منطقی تخصیص داد:
- مبلغ دفتری آن واحد را بدون در نظر گرفتن دارایی های مشترک با مبلغ بازیافتنی مقایسه نمایید.
- کوچک ترین گروه از واحدهای مولد وجه نقد را شناسایی کنید که شامل واحد مورد بررسی باشد و بخشی از مبلغ دفتری دارایی های مشترک نیز بر مبنای منطقی تخصیص یابد.
- مبلغ دفتری این گروه را با مبلغ بازیافتنی مقایسه کنید.
- اگر بخشی از مبلغ دفتری دارایی مشترک به طور منطقی و یکنواخت به واحد مربوطه تخصیص یابد، باید:
زیان کاهش ارزش واحد مولد وجه نقد
زیان کاهش ارزش یک واحد مولد وجه نقد، تنها در صورتی شناسایی می شود که مبلغ بازیافتنی کمتر از مبلغ دفتری آن شود. در این صورت، کاهش در مبلغ دفتری باید به عنوان زیان کاهش ارزش هر یک از دارایی های منفرد در نظر گرفته شود.
تخصیص زیان کاهش ارزش:
- تخصیص به سرقفلی: ابتدا زیان به کاهش مبلغ دفتری سرقفلی تخصیص می یابد.
- تخصیص به سایر دارایی ها:
- زیان باقی مانده به سایر دارایی ها به نسبت مبلغ دفتری آن ها تخصیص می یابد.
- این تخصیص نباید باعث کاهش مبلغ دفتری یک دارایی به کمتر از بالاترین مبلغ از بین موارد زیر شود:
- خالص ارزش فروش (در صورت قابل تعیین بودن)
- ارزش اقتصادی (در صورت قابل تعیین بودن)
- صفر
برگشت زیان کاهش ارزش
برگشت زیان کاهش ارزش فرایند شناسایی افزایش ارزش یک دارایی (به جز سرقفلی) است که قبلا زیان کاهش ارزش به آن تخصیص داده شده است. واحد تجاری باید در هر پایان دوره گزارشگری وجود شواهدی حاکی از امکان برگشت زیان را ارزیابی کند.
شرایط و شواهد برای ارزیابی برگشت زیان کاهش ارزش
واحد تجاری باید شواهد زیر را مورد توجه قرار دهد:
شواهد برون سازمانی
- الف. افزایش قابل ملاحظه ارزش بازار دارایی.
- ب. تغییرات مثبت در محیط فناوری، بازار یا اقتصادی که می تواند اثر مساعد بر واحد تجاری داشته باشد.
- ج. کاهش نرخ های سود که احتمالا بر نرخ تنزیل و مبلغ بازیافتنی دارایی تاثیر گذاشته است.
شواهد درون سازمانی
- د. تغییرات مثبت در نحوه استفاده از دارایی، شامل مبلغ هزینه شده برای بهبود یا ارتقا دارایی.
- هـ. شواهد گزارشگری داخلی که نشان دهنده عملکرد اقتصادی بهتر از حد انتظار است.
شرایط برگشت زیان کاهش ارزش
زیان کاهش ارزش فقط در صورتی برگشت داده می شود که مبلغ بازیافتنی از زمان شناسایی زیان کاهش ارزش افزایش یافته باشد. سپس، مبلغ دفتری دارایی باید تا مبلغ بازیافتنی آن افزایش یابد.
افزایش مبلغ دفتری:
- حداکثر مبلغ دفتری جدید نباید از مبلغ دفتری محاسبه شده بر اساس عدم شناسایی زیان در سال های گذشته بیشتر شود.
- برگشت زیان کاهش ارزش باید فورا در صورت سود و زیان شناسایی شود، مگر اینکه دارایی طبق استاندارد دیگری تجدید ارزیابی شده باشد.
استهلاک و تخصیص برگردان زیان کاهش ارزش
پس از شناسایی برگشت زیان کاهش ارزش، استهلاک دارایی باید در دوره های بعدی تعدیل شود. این میزان باید به طور سیستماتیک طی باقی مانده عمر مفید دارایی محاسبه و تخصیص یابد.
برگشت زیان کاهش ارزش واحد مولد وجه نقد
بازگشت زیان کاهش ارزش واحد مولد وجه نقد باید به نسبت مبالغ دفتری دارایی های آن واحد (به جز سرقفلی) تخصیص یابد. شرایط تخصیص عبارتند از:
- برگشت زیان کاهش ارزشمستلزم آن است که مبلغ دفتری دارایی نباید از:
- مبلغ بازیافتنی آن (اگر قابل تعیین باشد).
- مبلغ دفتری دارایی در صورت عدم شناسایی زیان کاهش ارزش در سال های قبل، بیشتر باشد.
- هر گونه برگشت زیان غیرقابل تخصیص به یک دارایی باید به طور تناسبی به سایر دارایی های واحد مولد وجه نقد تخصیص یابد.
برگشت زیان کاهش ارزش سرقفلی
طبق استاندارد حسابداری شماره 17، سرقفلی که در واحدهای تجاری ایجاد شده، مجاز به شناسایی زیان کاهش ارزش برای آن نیست. به همین دلیل:
- زیان کاهش ارزش شناسایی شده برای سرقفلی نباید در دوره های بعد برگشت شود.
- هرگونه افزایش بعدی در مبلغ بازیافتنی سرقفلی پس از شناسایی زیان کاهش ارزش، به احتمال زیاد ناشی از افزایش در سرقفلی ایجاد شده در واحد تجاری خواهد بود، نه برگشت زیان کاهش ارزش.
افشا
واحد تجاری ملزم به افشای موارد زیر برای هر یک از طبقات دارایی ها است:
- مبلغ زیان های کاهش ارزششناسایی شده به عنوان هزینه در طی دوره.
- مبلغ برگشت زیان های کاهش ارزششناسایی شده به عنوان درآمد در طی دوره.
- مبلغ زیان های کاهش ارزششناسایی شده طی دوره که به حساب مازاد تجدید ارزیابی منظور شده است.
- مبلغ برگشت زیان های کاهش ارزششناسایی شده طی دوره که به حساب مازاد تجدید ارزیابی منظور شده است.
نکات تفصیلی
واحدهای تجاری باید مبالغ مربوط به زیان های کاهش ارزش یا برگشت آن را در هر یک از سرفصل های صورت سود و زیان، با تفکیک طبق طبقات اصلی دارایی ها در ترازنامه، در یادداشت های توضیحی افشا کنند. این افشا برای شفافیت اطلاعات مالی و درک بهتر از عملکرد واحد تجاری ضروری است.
دیدگاهتان را بنویسید